Skuteczność glukagonu naukowcy oceniają na 20% - prace badawcze nad nową donosową formą

Glukagon, podobnie jak insulina, jest białkiem produkowanym przez komórki trzustki, a jego działanie jest przeciwstawne do działania insuliny. Glukagon podnosi stężenie glukozy, a insulina je obniża. Glukagon jest stosowany w terapii cukrzycy w przypadku ciężkiej hipoglikemii, zwłaszcza z utratą przytomności.

Lek ten podnosi średnio glikemię o 50 mg/dl i jego działanie utrzymuje się przez około 90 minut. Jednak po odzyskaniu przez pacjenta przytomności należy zawsze podać mu coś do picia i zjedzenia, a następnie zawieźć do szpitala w celu zbadania, dlaczego doszło do tak znacznego obniżenia stężenia glukozy we krwi, które spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia.

Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, iż tylko w 20% przypadków glukagon jest właściwie podany. Problem w iniekcji glukagonu polega na tym, że jest on sprzedawany w formie proszku zapakowanego w fiolkę (forma płynna jest niestabilna) oraz rozpuszczalnika. Aby podać glukagon, należy pobrać najpierw rozpuszczalnik do strzykawki, wprowadzić go do fiolki i wymieszać. Po całkowitym rozpuszczeniu w fiolce należy pobrać wymieszaną zawiesinę ponownie do strzykawki i wykonać iniekcję w udo lub ramię.

Niestety w sytuacji, gdy widzimy nieprzytomnego pacjenta, który najczęściej jest naszą rodziną, rozpuszczenie proszku w sposób właściwy oraz jego podanie jest niezwykle trudne. Dlatego naukowcy chcą wprowadzić formę donosową, która byłaby prosta i skuteczna w podaniu, a przede wszystkim ratowała życie naszych pacjentów.