Rośliny strączkowe są niepowtarzalne. Dostarczają nam wartościowego roślinnego białka, soli mineralnych, witamin i błonnika pokarmowego. Dzięki nim nie przytyjemy. A wszystko to za sprawą ich szczególnych właściwości. Nasz organizm nie może przetworzyć 30% zawartych w nich kalorii. Dlatego rośliny strączkowe mają stosunkowo niską wartość kaloryczną przy jednoczesnej wysokiej wartości odżywczej. Rośliny te zawierają bardzo wiele niezbędnego do życia białka. W przyszłości będą dla ludzkości jeszcze ważniejsze. Bowiem rośliny strączkowe przynoszą relatywnie duże plony na małych rolniczych powierzchniach użytkowych. Jeśli więc ludzkość poważnie myśli o zapobieganiu zmianom klimatycznym, to będzie hodowała mniej krów, a w zamian tego pastwiska przeznaczy na uprawę roślin strączkowych.

Sześć złotych korzyści roślin strączkowych

Rośliny strączkowe to doskonały pokarm dla chorych cierpiących na cukrzycę. W nich znajdują się bowiem tylko „dobre” węglowodany. Te węglowodany nie powodują zbyt dużego wzrostu cukru we krwi, a wzrost ten następuje powoli. Rośliny strączkowe pokazują tzw. paradoks cukru we krwi. Realny wzrost cukru we krwi jest niższy niż wynika z przeprowadzanych wcześniejszych obliczeń. Dlatego też można wziąć niższą dawkę leków. Dotyczy to przede wszystkim chorych cierpiących na cukrzycę wymagającą przyjmowania insuliny.
W roślinach strączkowych kryje się dużo błonnika pokarmowego. Pobudza on pracę jelit i obniża zbyt wysoki poziom cholesterolu. Rośliny strączkowe przede wszystkim obniżają szkodliwy cholesterol LDL.
Rośliny strączkowe nie tuczą. Ponadto tłuszcz, który zawierają w sobie jest zdrowy.
W roślinach strączkowych jest więcej witaminy B, potasu, magnesu, fosforu i żelaza niż w takiej samej porcji mięsa.
Dzięki roślinom strączkowym szybciej czujemy się najedzeni.
Ponadto są one tanie.

Wady są nieistotne

Jeśli rośliny strączkowe są dla nas nowością, należy zwrócić uwagę na dwie rzeczy:

Długi czas namaczania i relatywnie długi okres gotowania wymagają pewnej logistyki, aby jedzenie pojawiło się w odpowiednim momencie na stole.
W roślinach strączkowych znajdują się rafinoza, werbaskoza i stachioza. To trudne do strawienia przez człowieka węglowodany. Wrażliwi więc cierpią z ich powodu na wzdęcia. Można jednak poprzez mądry dobór i przyrządzenie roślin strączkowych zminimalizować zagrożenie wzdęciami. Poza tym ludzkie jelita przyzwyczajają się do roślin strączkowych. Dlatego zaczynajmy od małych ilości.

Uwaga! Ostrożne w przypadku podagry! Rośliny strączkowe zawierają puryny. Puryny stanowią problem, gdy mamy podwyższony poziom mocznika lub cierpimy na podagrę. Należy więc zapytać lekarza lub dietetyka, w jakich ilościach wolno nam spożywać groch, fasolę i inne podobne warzywa.

8 rad wynikających z praktyki

Należy ustalić stopień twardości wody dostępnej w domu. Im twardsza woda, tym dłużej należy gotować rośliny strączkowe. Generalnie czas gotowania poszczególnych roślin zależy dodatkowo od ich wieku i rodzaju.
Rośliny strączkowe najpierw należy ugotować, później dopiero posolić. Jeśli posolimy je na początku gotowania, pozostaną twarde.
Najczęściej wysuszone rośliny strączkowe muszą być namaczane przez noc. Wody z namaczania nie wylewamy (poza wodą z ciecierzycy i fasoli pół-księżycowatej). Zamiast tego wykorzystujemy ją do gotowania roślin strączkowych. Gotujemy zawsze pod przykryciem. W tej wodzie znajduje się wiele substancji odżywczych, które zostały wypłukane podczas namaczania nasion.

Jeśli korzystamy z szybkowaru, czas gotowania roślin strączkowych skraca się o ponad połowę.
Rośliny strączkowe namaczamy w bardzo zimnej wodzie. Na górę wypłyną pojedyncze sztuki. Jedno jest pewne, te które wypłynęły należy po ¬prostu wyrzucić. Coś z nimi było nie tak.
Tylko soczewica nie wymaga namaczania. Do namaczania najlepiej używać przegotowanej wody.
Rośliny strączkowe przed namaczaniem należy gruntownie wypłukać w letniej wodzie.
Rośliny te można długo przechowywać, jednak nie w nieskończoność. Należy pamiętać o dacie przydatności do spożycia. Generalnie, nie powinno się przechowywać roślin strączkowych dłużej niż rok, przede wszystkim należy jednak magazynować je w ciemnym i dobrze wietrzonym pomieszczeniu.