Miód dobrodziej

Miód dezynfekuje rany i owrzodzenia, zabija bakterie, zmniejsza odczuwanie bólu, łagodzi objawy astmy i bóle gardła, koi nerwy, działa nasennie i wreszcie pomaga leczyć biegunki. Przez wieki w Grecji, Rzymie, Egipcie, Asyżu i Chinach miód używano do smarowania ran, co pomagało je odkazić. A ojciec medycyny Hipokrates zalecał mieszaninę wody, miodu i innych substancji w zwalczaniu gorączki. Naukowcy i lekarze prowadzący terapię środkami naturalnymi polecają mieszanie miodu z sokiem cytrynowym lub octem owocowym jako syrop łagodzący kaszel. Jeden ze znanych chirurgów brytyjskich pod koniec XX wieku ogłosił, że regularnie stosował miód na otwarte rany po operacjach usunięcia macicy z powodu raka. Stwierdzał, że rany posmarowane miodem goiły się szybciej i rzadziej ulegały zakażeniu niż rany leczone antybiotykami. Aby potwierdzić wyniki swoich obserwacji, przytoczył wyniki badań laboratoryjnych, w których miód bezpardonowo zabijał hodowle bakterii m.in. Salmonellę, E. coli.

Okazuje się także, że różne rodzaje miodu mają swoje specjalizacje i tak miód:

LIPOWY – ułatwia zasypianie, ponieważ uspokaja. Pomaga w przeziębieniach i infekcjach dróg oddechowych.

GRYCZANY – ułatwia kurację urazów i działa świetnie przy wyczerpaniu i nerwicach.

AKACJOWY – pomaga w infekcjach dróg oddechowych i zaburzeniach pracy przewodu pokarmowego.

WIELOKWIATOWY – zalecany jest przede wszystkim przy schorzeniach alergicznych.

SPADZIOWY – pomaga w leczeniu schorzeń dróg oddechowych, zapaleniu płuc i przy leczeniu gruźlicy, a także w kłopotach z krążeniem i układem moczowo-płciowym.

Miód zawiera od 60 do 80% glukozy i fruktozy oraz od 5 do 10% sacharozy, czyli cukrów prostych, które organizm bardzo łatwo przyswaja. Reszta to woda i inne substancje, które w największym stopniu mają wpływ na działanie miodu. Witamin jest w miodzie mało, a mikroelementów tylko śladowe ilości. Inhibina, którą w czasie produkcji miodu dodają pszczoły, to silny środek bakteriobójczy, który działa podobnie jak antybiotyki. Gdy zjemy miód, zawarte w nim pszczele enzymy ułatwiają szybkie przyswajanie wszystkich składników odżywczych i leczniczych. Swoisty zapach zawdzięcza miód olejkom eterycznym.

Profilaktycznie powinny go zażywać mamy karmiące piersią, bo ułatwia wytwarzanie pokarmu, ale pod warunkiem że nie są na niego uczulone. Niemowlętom nie można podawać miodu. Rekonwalescentom ułatwia powrót do zdrowia, a sportowcom daje energię w czasie treningu i zawodów. Łyżeczka miodu do herbaty (nie cieplejszej niż 40 st. C, bo w wyższej temperaturze giną wszelkie niezwykłe właściwości miodu) dziennie na czczo, zapewni osobie dorosłej wzmocnienie serca. Pomoże również w nieżytach jelit, przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy oraz w niektórych chorobach skóry. Miód wspiera leczenie chorób wątroby i nerek. Pomaga też przy leczeniu złamań i urazów. A gdy zaczynamy czuć łamanie w kościach, przeziębienie czy infekcję dróg oddechowych, pomoże napój, który nazywany jest napojem faraonów: mleko z miodem i sok z cytrusów w dowolnych proporcjach.