Bóle stawów, ścięgien i barków? Z pomocą nadejdzie biosiarka

Siarka to szczególny minerał, na stałe wbudowywany w struktury białkowe organizmu. Takie procesy nie zachodzą w przypadku innych substancji mineralnych – wapnia, magnezu czy żelaza.

Białka (proteiny) naszego organizmu składają się łącznie z 20 różnych aminokwasów, połączonych między sobą w długie łańcuchy. Można sobie je wyobrazić jako bardzo cienkie, krótkie nitki wełniane. Ale jak z takich pojedynczych strzępków ma powstać stabilna tkanka?

Aby to było możliwe, do gry musi wkroczyć właśnie siarka. Proteinowe nici mogą zostać połączone ze sobą tylko przy pomocy siarkowych „mostów”. Siarka działa więc niczym chwytak, podtrzymujący pojedyncze nici i na stałe mocujący je między sobą. Istnieją dwa aminokwasy, które zawierają siarkę: cysteina i metionina. Występują one przede wszystkim w tzw. białkach rusztowania, czyli na przykład w kolagenie (tkanka łączna, chrząstka) i keratynie (włosy, paznokcie). Muszą być one szczególnie stabilne i w związku z tym potrzebują bardzo wielu połączeń siarkowych.

- Tkanka łączna

- Ścięgna

- Tkanka chrzęstna

- Kości

- Włosy i paznokcie

Ale połączenia siarkowe to nie tylko stabilność, nadają one także białkom ich trójwymiarową strukturę. Upraszczając: mające początkowo nitkowatą postać białko zwija się dzięki połączeniom siarkowym. W ten właśnie sposób uzyskuje strukturę konieczną do spełniania swojej funkcji. Bez siarki niemożliwa jest prawidłowa praca przeciwciał układu odpornościowego, insuliny czy enzymów wątrobowych.

Siarka dostarczana wraz z pożywieniem jest najlepiej przyswajalna wówczas, gdy występuje w połączeniu z substancjami organicznymi (biosiarka). Może się wtedy dobrze wchłonąć w jelitach i ulec metabolizmowi. Znanymi związkami siarki są np. glikozydy olejków gorczycowych (glukozynolany), zawarte w kapuście, gorczycy czy chrzanie. To właśnie one nadają tym warzywom lekko gorzkawy czy ostry posmak. Związkiem zawierającym siarkę jest również alliina, znajdująca się w roślinach czosnkowych i cebulowych.

- Cebula, por i czosnek

- Warzywa kapustne (m.in. brokuły, kalarepa, biała kapusta)

- Chrzan, rzodkiew, gorczyca, rzeżucha, owoce nasturcji

- Zboża pełnoziarniste

- Produkty mleczne i na bazie jaj

- Mięso

- Ryby

Jak pokryć podstawowe zapotrzebowanie na biosiarkę? Jedz trzy do pięciu porcji warzyw kapustnych i czosnkowych w tygodniu. Dwie do trzech porcji należy spożyć pod postacią surówki lub sałatki.

Biosiarka jest szczególnie skoncentrowana w zarodkach (np. w kiełkach brokuła). Zawierają one taką samą ilość glikozydów gorczycowych, co roślina, która z nich później wyrośnie.

Zaopatrz się w sklepie z żywnością ekologiczną w nasiona typu broccolini (broccoletti). Jest to dawna odmiana brokuła, której nie pozbawiono lekko gorzkich, zawierających siarkę glukozynolanów.

Dodatkowa wskazówka: Preferuj warzywa z własnych upraw lub ze sklepu z żywnością ekologiczną. Rośliny produkują olejki gorczycowe i inne związki siarki celem ochrony przed zwierzętami, które mogłyby je zjeść. Jeżeli jednak rośliny zostaną opryskane chemikaliami, które spowodują, że szkodniki nawet się do nich nie zbliżają, produkcja tych naturalnych substancji spada.

Bogate w siarkę rodzaje warzyw należy przygotowywać w możliwie delikatny sposób (tylko przez chwilę gotując w wodzie lub na parze), a to z dwóch powodów: związki siarki są rozpuszczalne w wodzie, przez co nawet do 50% ich pierwotnej zawartości może zostać utracona podczas obróbki cieplnej. Ponadto warzywa te zawierają specjalny enzym – mirozynazę, który uwalnia w jelitach olejki gorczycowe. Jeżeli zbyt intensywnie gotujesz swoje warzywo, enzym ten ulega zniszczeniu i biosiarka nie może prawidłowo działać.

Związki siarki to jednak nie tylko istotne składniki budulcowe tkanek Twojego ciała – niektóre z nich w ukierunkowany sposób zwalczają niektóre choroby, wykazując działanie przeciwzapalne i wzmacniając odporność organizmu.

- Uszkodzenia chrząstki stawowej (zwyrodnienie i zapalenie stawów)

- Przewlekłe bóle (np. głowy, mięśni, członków, zespół cieśni nadgarstka)

- Alergie

- Łamliwe włosy i paznokcie

- Choroby skóry (trądzik, trądzik różowaty, egzema)

- Problemy trawienne (np. zatwardzenie, zgaga, infekcje żołądkowo-jelitowe)

- Osłabienie odporności, choroby autoimmunologiczne

- Schorzenia układu sercowo-naczyniowego

- Źle gojące się rany, chroniczne kontuzje powstałe w wyniku uprawiania sportu (np. naderwania, naciągnięcia)

- Zapobieganie i wspomaganie terapii antynowotworowej (przede wszystkim sulforafan w brokułach)

Substancje białkowe, takie jak przeciwciała, insulina, enzymy czy białka włókniste mogą spełniać swoje zadania tylko wówczas, gdy mają odpowiednią formę i strukturę. O to dbają stabilne połączenia siarkowe./

Aby walka z powyższymi schorzeniami była jeszcze skuteczniejsza, potrzebujesz dużych ilości biosiarki. Ilości uzyskane ze spożytego pokarmu nie będą wystarczające. Dlatego warto sięgnąć po specjalne preparaty.

Suplement diety metylosulfonylometan (MSM) zawiera siarkę w bardzo dobrze przyswajalnej postaci. MSM jest substancją naturalną, występującą również we wszystkich produktach spożywczych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Niestety podczas produkcji i obróbki żywności znaczna jej część ulega zniszczeniu. Przykładowo, 1 litr surowego mleka zawiera do 5 mg MSM; po pasteryzacji pozostaje z tego jedynie 5%.

MSM jest z powodzeniem stosowany w artrozie. W 2011 roku naukowcy z kliniki Assaf-Harofeh w mieście Tzrifin w Izraelu częstowali każdego z 50 wybranych do badań pacjentów 3,4 mg MSM lub placebo. Po 12 tygodniach w grupie przyjmującej MSM bóle ustąpiły w około 20%, natomiast w grupie kontrolnej nasiliły się o 7%. Dzięki MSM ruchomość stawu poprawiła się o 25%, w grupie kontrolnej zaś pogorszyła o 34%. Do podobnych wniosków doszli już w 2006 roku pracownicy Wyższej Szkoły Medycyny Naturalnej w Tempe (USA)

Dalsze badania również jednoznacznie wykazują skuteczność MSM w walce z katarem siennym i astmą. Podczas suplementacji tą substancją dolegliwości ustępowały o 30-40%. Ma to głównie związek z przeciwzapalnym działaniem związku siarki.

Ponadto MSM hamuje uwalnianie histaminy, odpowiedzialnej za wiele reakcji alergicznych.

Preparaty siarkowe, takie jak MSM, wspomagają odbudowę tkanki chrzęstnej i w ten sposób pomagają przy bólach stawów. Również ścięgna potrzebują siarki do prawidłowego funkcjonowania, dlatego MSM łagodzi bóle barków czy ścięgna Achillesa. Ponieważ warzywa kapustne i czosnkowe są bogate w siarkę, ich długofalowe spożycie również może przyczynić się do wzmocnienia Twojej chrząstki.

Podczas przeprowadzonego badania każdy z 50 cierpiących na artrozę stawu kolanowego pacjentów otrzymywał biosiarkę MSM (2 x 3 g dziennie) lub preparat placebo. W ciągu dwóch tygodni w grupie otrzymującej MSM bóle ustąpiły, a ruchomość stawów kolanowych poprawiła się.

Preparaty: Najkorzystniej cenowo będzie, jeżeli kupisz MSM pod postacią proszku lub granulatu. Dostępny jest również w formie kapsułek lub tabletek, które są jednak znacznie droższe.

Dawkowanie: W profilaktyce wystarczy zazwyczaj 0,5-1 g MSM dziennie (około 1/2 płaskiej łyżeczki). W leczeniu takich chorób, jak artroza, alergie czy bóle możesz przyjmować do 4 g tej substancji dziennie (1 niezbyt kopiasta łyżeczka). Dawkę ustalaj każdorazowo ze swoim lekarzem.

Sposób przyjmowania: Podziel dawkę dzienną na trzy porcje (najlepiej jedna porcja do każdego z głównych posiłków). Wymieszaj proszek z sokiem owocowym (w płynach o temperaturze pokojowej rozpuszcza się lepiej niż w takich prosto z lodówki). Wymieszany z wodą MSM charakteryzuje się lekko gorzkim smakiem.

Działania niepożądane: Może się zdarzyć, że spożycie MSM spowoduje lekką biegunkę, wysypkę lub bóle głowy. Zmniejsz wówczas przyjmowaną dawkę i poczekaj na ustąpienie objawów. Następnie możesz ponownie zwiększyć dawkę. Problemy nie powinny się powtórzyć.

Jest zazwyczaj produkowany z ekstraktu z brokułów.

Dawkowanie: Większość specjalistów zaleca dawkę dzienną w wysokości 5-15 mg. Nie istnieją konkretne zalecenia, których należy trzymać się podczas jego spożywania, nic również nie wiadomo o występujących skutkach ubocznych.