Choroba zwyrodnieniowa stawów zazwyczaj najbardziej dotyka stawy kolanowe i biodrowe. Uprawianie sportu pomaga w uśmierzeniu dolegliwości bólowych. Jedną z najchętniej polecanych przez lekarzy dyscyplin jest jazda na rowerze Niestety wiele dni w roku zniechęca do jazdy w plenerze, deszcz, wiatr, niska temperatura... Czy to jednak oznacza, że należy przerwać uprawianie tego sportu w niesprzyjających okresach?

Cykloergometr a rower stacjonarny - wystarczy kwadrans dziennie

Na szczęście nie musimy rezygnować z jazdy na rowerze w niesprzyjających porach roku. Możemy zadbać o to w domu, zaopatrując się w domowy rower stacjonarny. Mam nadzieję, że przedstawione poniżej informacje, pomogą Ci dokonać właściwego wyboru i zakupu odpowiedniego modelu.

Jazda na rowerze to sport wspomagający kondycję stawów, dlatego też jest sugerowany i zalecany przez lekarzy przy chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych i biodrowych. Już 10-15 minut dziennie na cykloergometrze wystarczy, by zachować, a nawet usprawnić ruchomość stawów. To także doskonały sposób, by zapobiec postępowaniu choroby. Ruchy wykonywane podczas pedałowania skutkują wzmożonym wydzielaniem mazi stawowej. Warto dodać, że rozbudowa sąsiadujących ze stawami mięśni odciąża dotknięty już chorobą staw.

Rower stacjonarny a cykloergometr. Czym się różnią?

To w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku rowery stacjonarne zawitały do naszych domów i zachęciły do pedałowania niezależnie od pogody za oknem. Są to jednocześnie najprostsze w obsłudze przyrządy do ćwiczeń domowych, które nie wymagają obsługi programów komputerowych ani znajomości skomplikowanych parametrów sprzętu. Dlatego większość z nich pozwala jedynie na wprowadzenie podstawowych danych, np. długości trasy, tempa pracy itd., a zatrzymanie pedałowania odbywa się za pomocą prostego hamulca magnetycznego, tj. magnesu trwałego. To właśnie odróżnia rower stacjonarny od cykloergometru. W przypadku tego drugiego hamowanie następuje za pomocą hamulca indukcyjnego. Mamy tu więc do czynienia z cewką elektryczną, która wskutek dopływu prądu wytwarza pole magnetyczne, usprawniając w ten sposób ruch obrotowy całego mechanizmu.

Starsze modele rowerów stacjonarnych nie mają licznika pomiaru mocy. Skutkuje to brakiem możliwości pomiaru wydajności ćwiczącego, ale nie przeszkadza w uprawianiu zwykłego treningu wytrzymałościowego, jeśli w grę nie wchodzą ograniczenia zdrowotne. Taki rower stacjonarny nie jest odpowiedni jednak do wykonania na nim treningu zdrowotnego lub rehabilitacyjnego.

Dla osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów polecany jest właśnie cykloergometr. Jest on wprawdzie droższy od zwykłego roweru stacjonarnego, ale taki zakup to inwestycja w zdrowie. Dobrej jakości urządzenie to koszt kilku tysięcy złotych, choć można znaleźć sprzęty kosztujące mniej niż 1 tysiąc. Trzeba jednak rozważnie ocenić stosunek jakości do ceny.

Porada: Spróbuj jazdy na cykloergometrze w centrum rehabilitacyjnym lub siłowni i sprawdź, czy jest to urządzenie odpowiednie właśnie dla Ciebie!

Jak prawidłowo usiąść? Siodełko musi znajdować się na takiej wysokości, aby kąt między udem a łydką wynosił co najwyżej 90 stopni w momencie, gdy pedał jest w maksymalnie górnej pozycji. Gdy pedał znajduje się na dole, kolano powinno być lekko ugięte. Należy siedzieć wyprostowanym. Ramiona powinny być skierowane ku górze i lekko odciągnięte do tyłu. Nadgarstki nie mogą być ani zgięte, ani też zanadto wyprostowane. Nie martw się, jeżeli nie potrafisz wytrzymać zbyt długo w takiej pozycji – każda minuta spędzona na pedałowaniu jest bardzo cenna dla Twojego organizmu. Jeśli będziesz stosować się do tych zaleceń, po jakimś czasie trening stanie się dla Ciebie przyjemnością, a nie powinnością.

Najważniejsza różnica między rowerem stacjonarnym a cykloergometrem to elektronika. Umieszczony na kierownicy minikomputer pokaże i zapisze podczas treningu m.in. przebytą odległość, puls, liczbę watów, spalone kalorie itd. Wybrane programy pozwolą na ustawienie właściwego obciążenia. Dobry cykloergometr powinien być ponadto wyposażony w program sterowany pulsem. Polega to na tym, że urządzenie dokonuje stałego pomiaru bicia serca i reguluje na jego podstawie opór. Należy więc zawsze pedałować tak, aby utrzymać optymalną dla siebie wartość pulsu.

Dla ludzi cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych i biodrowych zaleca się następujące ustawienia cykloergometru: niska moc w zakresie 25-50 watów oraz 80-100 obrotów pedałami na minutę. Ważne: niska liczba watów to duża liczba obrotów.

Komputer cykloergometru powinien być przyjazny użytkownikowi. Ja przy wyborze urządzenia zwracałam szczególną uwagę, by jego przyciski były duże, co jest szczególnie cenne przy częstym korzystaniu ze sprzętu.

Na co zwrócić uwagę przy zakupie?

Cykloergometr zajmuje mało miejsca. Dobrze jest, gdy może stać zawsze w tym samym miejscu w domu.

Urządzenie powinno być stabilne. Najtańsze modele zazwyczaj nie spełniają tego podstawowego warunku.

Istotna jest możliwość dokładnej regulacji hamowania. Dlatego najlepiej sprawdza się hamulec indukcyjny, w który jednak wyposażone są jedynie najdroższe cykloergometry.

Urządzenie powinno mieć zamknięte łożysko kulkowe. Wg założeń producentów takie łożysko wytrzyma dystans co najmniej 100 000 km, a łożysko wewnętrzne nie musi być w tym czasie ponownie naoliwione.

Cykloergometr, podobnie jak zwykły rower, powinien być wyposażony w wygodne siodełko z możliwością regulacji do przodu i tyłu.

Ważna jest możliwość regulacji kierownicy.

Opór i moc powinny być regulowane elektronicznie, tj. za pomocą przycisków na komputerze urządzenia.

Dobry cykloergometr powinien mieć koło zamachowe powyżej 9 kg. Jest to istotne dla utrzymania płynnego ruchu.

Urządzenie nie powinno być zbyt wysokie. Zwróć uwagę, aby nie było konieczne przesadne unoszenie nogi podczas wsiadania. Wysokość pedałów również powinna mieć możliwość regulacji.

Cykloergometr powinien mieć oznaczenie GS lub TÜV, czyli międzynarodowe znaki zgodności. Te certyfikaty dają pewność, że kupowany przez klientów towar wykazuje zgodność z określonymi normami.