Imbir to kłącze pochodzące pierwotnie z południowej Azji. Z rosnącego pod ziemią bulwiastego kłącza wiosną wyrasta długa do 60 cm, podobna do trzciny łodyga o wąskich listkach. Bezpośrednio z kłącza wyrasta łodyga z kwiatami tworząca łukowaty kłos. Z kłosa tego wyrasta biały lub żółty kwiat. Kłącze imbiru zbierane jest jesienią. Do celów medycznych używane jest wyłącznie obrane świeże lub wysuszone kłącze. Przygotowuje się z niego zarówno herbatki, jak i gotowe preparaty.
- olejek eteryczny
- gingerole
- shogaole
-skrobia.
Najważniejsze działanie imbiru zawdzięczamy obecności substancji ostrych: gingerolom i olejkowi eterycznemu. Substancje ostre pobudzają produkcję kwasu żołądkowego i – tym samym – procesy trawienne. Jednocześnie hamują działanie tego samego enzymu – cyklooksygenazy – co kwas acetylosalicylowy. Dzięki temu imbir wykazuje podobny efekt uśmierzania bólu i stanów zapalnych. Podczas stosowania zewnętrznego substancje te działają przeciwbólowo, np. przy bólach mięśni i dolegliwościach reumatycznych.
W tradycyjnej medycynie chińskiej imbir stosowany jest już od tysiącleci. W Europie Święta Hildegarda z Bingen oraz Paracelsus stosowali go już w średniowieczu jako lek na dolegliwości żołądkowo-jelitowe.
- łagodzi mdłości i odruch wymiotny
- pobudza trawienie
- działa przeciwbólowo
- działa przeciwzapalnie.
Najlepiej udowodnione jest działanie imbiru przeciwko mdłościom i wymiotom. Naukowcy z uniwersytetu w Heidelbergu w Niemczech dowiedzieli się, na czym opiera się konkretnie jego działanie: zawarte w imbirze substancje dokują do receptorów substancji semiochemicznej układu nerwowego – serotoniny – na komórkach nerwowych, dzięki czemu nie dochodzi do aktywacji obszaru mózgu odpowiadającego za wymioty. Mdłości ustają.
Działanie to można wykorzystać również do łagodzenia mdłości, które są częstym skutkiem ubocznym chemioterapii. Badacze z uniwersytetu Rochester w Stanach Zjednoczonych wykazali, że pacjenci onkologiczni, którzy przez 3 dni przed chemioterapią oraz 3 dni po niej otrzymywali imbir, mieli dolegliwości łagodniejsze od dotychczasowych o 40%.
- przy spowolniony procesach trawiennych
- przy chorobie lokomocyjnej
- podczas mdłości spowodowanych przez chemioterapię
- przy przeziębieniu
- przy bólach reumatycznych.
W tradycyjnej medycynie chińskiej kłącze imbiru uchodzi za rozgrzewający środek leczniczy. TCM stosuje związku z tym imbir przy przeziębieniach oraz w profilaktyce infekcji. Niemieckie Stowarzyszenie Theoprastusa, które od 2003 wybiera roślinę roku, wybrało imbir właśnie na roślinę roku 2018.=
Kłącze imbiru możesz kupić na dziale owocowo-warzywnym każdego supermarketu. Gotowe herbatki do zalania wrzątkiem kupisz w sklepach ze zdrową żywnością oraz aptekach. W aptece możesz kupić również imbir pod postacią tabletek.
Obierz kawałek kłącza imbiru i odkrój 6 do 8 cienkich plasterków. Zalej 1 szklanką wrzątku i odstaw na przynajmniej 10 minut do naciągnięcia. Dla pobudzenia trawienia pij 1 filiżankę świeżej herbatki dziennie.
Zagotuj 1 łyżeczkę świeżo startego kłącza imbiru w 1 filiżance mleka. Odcedź po kilku minutach. Posłodź mleko 1 łyżeczką miodu. Popijaj, gdy zauważysz, że chwyta Cię przeziębienie – nawet kilka filiżanek dziennie.
Posiekaj całe obrane kłącze imbiru na małe kawałeczki, włóż do słoiczka, zalej wódką i zakręć. Wódki powinno być tyle, by całkowicie przykryła ona imbir. Odstaw do naciągnięcia na 2 tygodnie w ciepłe miejsce. Następnie odcedź i przelej do butelki z ciemnego szkła.
Wymieszaj 2–3 kropelki takiej nalewki z neutralnym olejkiem do masażu i wcieraj w bolące mięśnie i stawy.