Uwaga! Zmieniony charakter pisma to sygnał alarmowy

Nasze pismo jest tak charakterystyczne i jedyne w swoim rodzaju, że bywa postrzegane jako „drugi odcisk palców”. W podeszłym wieku lub wskutek chorób może się ono jednak zmienić. Bezpośrednią tego przyczyną są zazwyczaj uszkodzenia nerwów lub mózgu. Podczas pisania ważna jest motoryka mała dłoni. Sterowana jest ona przez mózg, którego sygnały wysyłane są nerwami do mięśni palców i dłoni.

- Schorzenia mózgu (np. choroba Parkinsona, demencja, zapalenia mózgu, guzy, urazy)

- Zaburzenia psychiczne (stres, lęki, wyczerpanie)

- Uzależnienie od alkoholu

- Zatrucia (np. metalami ciężkimi, przedawkowanymi lekami, grzybami)

- Schorzenia wątroby i nerek (niedostateczne usuwanie zbędnych substancji)

- Nadczynność tarczycy

- Przewlekłe choroby serca i płuc (niedostateczne ukrwienie mózgu)

- Schorzenia stawów i mięśni (np. zwyrodnieniowe zapalenie stawów)

- Niedobór substancji witalnych (np. potasu, magnezu)

Tego typu zaburzenia – wcześnie wykryte – mogą być z powodzeniem leczone, jeśli pacjent lub lekarz zauważy niepokojące zmiany. Często niestety nie zwraca się jednak na takie szczegóły uwagi. Jeśli dostrzeżesz u siebie lub u kogoś ze swojego otoczenia znaczną różnicę w charakterze pisma, porozmawiaj o tym na następnej wizycie lekarskiej. Co więcej: Czasami zmiana charakteru pisma wynika z osłabienia wzroku. Odwiedź w takim wypadku okulistę.

Najczęściej o zmianie charakteru pisma wspomina się w kontekście choroby Parkinsona. Jedną z pierwszych oznak tej choroby jest zmniejszenie pisanych liter. To samo może być również efektem przyjmowania neuroleptyków (stosowanych przy psychozach lub w schizofrenii). A to nie wszystkie leki, które mogą powodować zmianę charakteru pisma.

- Leki uspokajające (neuroleptyki)

- Alfa-blokery (np. przy schorzeniach prostaty lub nadciśnieniu)

- Leki przeciwpadaczkowe

- Substancje psychoaktywne (np. amfetamina)

- Leki nasenne

- Sympatykomimetyki (np. przy chorobach płuc)

- Leki przeciwwirusowe (np. acyklowir, gancyklowir)

- Hormony tarczycy

Jednym z częstych zaburzeń pisania jest tak zwana ataksja. Chory wykazuje wówczas problemy z trzymaniem się linijki oraz zakończeniem pisania w momencie, gdy litera już jest gotowa i oderwaniem długopisu od kartki. Litery są krzywe, nierównomierne, wręcz nieczytelne. Przyczyną są stany zapalne lub niedostateczne ukrwienie mózgu (np. spowodowane przez nierozpoznane udary). W przypadku zauważenia objawów ataksji konieczna jest pilna konsultacja lekarska. Pismo przypomina pisane drżącą dłonią – wielkość i kształt liter są zachowane, ale sama linia nie jest gładka.

Ocena własnego pisma przychodzi z trudem, podobnie jak rozpoznanie zmian chorobowych. Możesz to zrobić przy pomocy naszego prostego testu:

Narysuj ołówkiem lub flamastrem kółko – najpierw ręką, która piszesz, a potem drugą. Czy linia jest równomiernie zagięta (A)? Jeśli tak, to wszystko w porządku. Jeśli pojawiają się jednak zmiany świadczące o drżeniu (B), wskazuje to na objawy podobne do tych, występujących przy chorobie Parkinsona. Przyczynami mogą być zarówno zatrucie, jak i leki, a także niedobór magnezu i potasu – dwóch minerałów odpowiedzialnych za sterowanie układem nerwowym. Jeśli nie jesteś w stanie prawidłowo zamknąć koła, gdyż rysujesz linie niezbornie i w niewłaściwym kierunku (C), może to być objaw ataksji.

Również częste pomyłki w pisanych słowach, poprawki lub opuszczanie całych słów mogą być oznaką chorób. Takie objawy występują często jednocześnie ze zmianą charakteru pisma.

Do zaburzeń charakteru pisma mogą prowadzić również przewlekłe choroby płuc i serca. Zaopatrzenie mózgu w tlen nie jest wówczas wystarczające, a szczególnie wrażliwe na niedotlenienie obszary, odpowiedzialne za prawidłowe pismo (kora mózgowa i części jąder podstawnych) reagują bardzo wrażliwie. Zaburzenia pisania mogą mieć równie dobrze bardzo błahą przyczynę: stres, duże emocje, pośpiech, brak koncentracji. Przejściową zmianę charakteru pisma może spowodować również nadużycie nikotyny, kawy i alkoholu.

Dobra rada na koniec: Powtarzaj nasz test co 2 – 3 miesiące. Jeśli dostrzeżesz pogorszenie, skonsultuj się z lekarzem celem ustalenia przyczyny.