Aktywność fizyczna jest bardzo ważna w profilaktyce i leczeniu osteoporozy, bo opóźnia postępujący z wiekiem proces „gubienia” masy kostnej. Dzieje się tak, ponieważ kości, podobnie jak mięśnie, wzmacniają się, reagując na „nacisk”, czyli kiedy muszą znieść obciążenie większe niż zwykle.
Dzięki aktywności fizycznej wzmacnia się też układ mięśniowy, który podtrzymując szkielet, chroni kości przed deformacją. Najlepsze są ćwiczenia z ciężarkami i siłowe na przyrządach. Wskazany jest tenis, siatkówka, koszykówka, bieganie, pływanie, jazda na rowerze, spacerowanie.
Aby ćwiczenia przyniosły efekt, trzeba wykonywać je systematycznie od dziecka. Ponad 90 proc. masy kostnej tworzy się do 19. roku życia (osteoblasty wytwarzają więcej tkanki, niż w tym samym czasie niszczą osteoklasty). Stąd stan kości w starszym wieku zależy od tego, jak zostały ukształtowane w młodości. Gdy wzrost kości ustaje, następuje proces dojrzewania szkieletu (przebudowa połączona ze wzrostem gęstości i uwapnieniem tkanki kostnej).
Najwyższa masa przypada ok. 30–35 roku życia. Potem zaczyna jej ubywać – najpierw ok. 1 proc. rocznie, z wiekiem proces się nasila.