Arnika to bylina o wysokości około 30 cm, zaliczana do astrowatych (Asteraceae). Jej owłosione liście tworzą rozety, ze środka których wyrasta łodyga. Między czerwcem a sierpniem na końcu łodygi tworzą się lekko żółtawe kwiaty, mające niesymetryczny i postrzępiony pokrój. Jedną z odmian jest arnika górska, która rośnie w Europie, głównie w Alpach i Wogezach.
W celach medycznych stosowane są wyłącznie wysuszone kwiatostany. Leczące działanie arniki w przypadku urazów zostało udokumentowane już w XVII wieku. Obecnie arnika jest jedną z najczęściej stosowanych roślin w leczeniu domowym. W przeciwieństwie do większości innych roślin, które z reguły są używane tylko w jednym, specyficznym schorzeniu, zastosowanie arniki jest bardzo szerokie. Jest to idealny środek pierwszej pomocy przy różnych urazach i w stanach szoku.
Najważniejszymi składnikami kwiatów arniki są:
- flawonoidy,
- olejek eteryczny (tymole, seskwiterpeny, kwasy fenolowe),
- helenalina,
- polisacharydy,
- kumaryna,
- gorycze (arnicyna).
To tymol, wchodzący w skład olejku eterycznego, odpowiada za działanie przeciwzapalne arniki. W podobny sposób działa helenalina. Mogą one ograniczać działanie substancji semiochemicznych i w ten sposób przeciwdziałać stanom zapalnym oraz powstawaniu obrzęków. Dlatego arnika ma działanie podobne do kortyzonu, ale nie wywołuje niepożądanych skutków ubocznych.
Arnika pomaga przy:
Przy stosowaniu zewnętrznym, w formie maści czy jodyny, arnika:
Wewnętrznie arnikę można stosować jedynie w medycynie homeopatycznej, ponieważ helenalina w eterycznym olejku z liści ma właściwości toksyczne. Arnika w przeszłości była stosowana w medycynie ludowej w herbatach pitych dla wzmocnienia serca. Obecnie jest zalecana jedynie do płukania jamy ustnej.
Wysuszone liście arniki, wyciąg z arniki, gotowe preparaty z ekstraktem z arniki i globulki arniki można dostać w aptekach.
Rozpuść powoli w ustach 3 granulki o potencji C30 przy kontuzjach - bezpośrednio po zdarzeniu.